Informacion sobre jose santos zelaya wikipedia

The Online Books Page

Nicaragua -- History -- Filibuster War, 1855-1860

See also what's at Wikipedia, your library, or elsewhere.

Broader term:Narrower terms:Used for:
  • Filibuster War, Nicaragua, 1855-1860
  • Filibuster War
Filed under: Nicaragua -- History -- Filibuster War, 1855-1860
  • The War in Nicaragua (Mobile, AL and New York: S. H. Goetzel and Co., 1860), by William Walker
  • La Guerra de Nicaragua (translated into Spanish; Managua: Tip. de "El Porvenir", 1884), by William Walker, trans. by Fabio Carnevalini (page images at HathiTrust)
  • La Guerra de Nicaragua (translated into Spanish; San José de Costa Rica: Imp. María v. de Lines, 1924), by William Walker, trans. by Ricardo Fernández Guardia (page images at HathiTrust)
  • Historia de los Filibusteros (translated into Spanish; San José de Costa Rica: Impr. Nacional, 1908), by James Jeffrey Roche, trans. by Manuel Carazo Peralta
  • The Star of the West, or, National Men and National Measures (first edition; Boston: J. French and Co.; New York: Miller, Orton and Mulligan, 1856), by Anna Ella Carroll (multiple formats at archive.org)
  • The Star of the West, or, National Men and National Measures (second edition; Boston: J. French and Co.; New York: Miller, Orton and Mulligan, 1857), by Anna Ella Carroll (multiple formats at archive.org)
  • The Story of the Filibusters; To Which is Added the Life of Colonel David Crockett (London: T. F. Unwin, 1891), by James Jeffrey Roche
  • Nicaragua and General Walker (Printed at the Union office, 1856), by George W. Peck (page images at HathiTrust)
  • Life of Hiram Paulding, rear-admiral, U. S. N. (The Baker & Taylor company, 1910), by Rebecca Meade (page images at HathiTrust)
  • Patriots and filibusters (W. Blackwood and sons, 1860), by Laurence Oliphant (page images at HathiTrust)
  • Reminiscences of the "filibuster" war in Nicaragua (G.P. Putnam's Sons, 1886), by C. W. Doubleday (page images at HathiTrust)
  • Filibusters
  • José Santos Zelaya López,
  • José Santos Zelaya

    José Santos Zelaya López, nado en Managua o 1 de novembro de 1853 e finado en Nova York o 17 de maio de 1919, foi un político nicaraguano, presidente do seu país entre 1893 e 1909. Era membro do Partido Liberal vinculado coa política progresista aínda que non libre de ambicións persoais. Realizou importantes reformas públicas no campo da educación e as infraestruturas, e recoñéceselle como o construtor do Estado nicaraguano actual.

    A Revolución Liberal de 1893

    [editar | editar a fonte]

    O día 11 de xullo de 1893, na cidade de León, sublévase apoiado por Anastacio Ortiz. Descoñécese a xunta de goberno de don Joaquín Zavala Solís e fórmase outra integrada polo Xeneral José Santos Zelaya López, Francisco Baca, Anastasio Ortiz e Pedro Balladares. Entran á capital Managua derrotando aos exércitos conservadores o 25 de xullo e entrando a esta ese mesmo día pola Rúa do Triunfo aínda existente.

    O seu goberno

    [editar | editar a fonte]

    En 1894 tomou pola forza a Costa dos Mosquitos, unha disputada rexión baixo protectorado británico. A lonxanía do territorio permitiu que o Reino Unido, non querendo embarcarse nunha aventura colonial tan afastada e de tan pouco valor, recoñecese a soberanía nicaraguana.

    En 1902 foi reelixido Presidente. A posibilidade de construír un canle a través do istmo de Centroamérica era unha cuestión controvertida desde tempo atrás. Cando os Estados Unidos decidiu facelo en territorio panameño, Zelaya intentou chegar a un acordo con Alemaña e o Xapón para que construísen o proxecto en Nicaragua.

    A súa xestión gobernamental provocou gran desenvolvemento no país de Nicaragua. Modernizou ao Estado introducindo modernas leis, creou novas institucións, promulgou códigos, regulamentos, introduciu o Habeas Corpus. O Xeneral Zelaya converteu a Nicaragua na máis próspera e rica nación de Centroamérica. Instaurou a educación gratuíta e obrigatoria, construíu escolas, trouxo os correos, vapores, o ferrocarril, telégrafos, est

    Guerra de 1907

    La Guerra de 1907 fue un conflicto librado entre El Salvador y una alianza entre Honduras, Nicaragua, exiliados salvadoreños y filibusterosestadounidenses. La invasión a El Salvador el 11 de junio de 1907 resultó en una rápida victoria para El Salvador, ya que las fuerzas invasoras se retiraron al final del día. La guerra terminó oficialmente con la firma de un tratado de paz, el 20 de diciembre de 1907 que estableció la Corte de Justicia Centroamericana.​​

    Trasfondo

    [editar]

    El 13 de noviembre de 1898, un golpe de Estado en El Salvador encabezado por el general Tomás Regalado derrocó al entonces presidente Rafael Antonio Gutiérrez, y después del golpe, Regalado declaró que El Salvador ya no sería miembro de la Gran República de Centroamérica, de la que formaba en ese momento.​ Como resultado del golpe, su declaración de secesión de la Gran República y el fracaso de los militares de Honduras y Nicaragua, los otros dos miembros de la Gran República, de tomar medidas para impedir por la fuerza la secesión de El Salvador, el Consejo Federal Ejecutivo de la Gran República de Centroamérica votó para disolver la unión el 29 de noviembre de 1898.​​

    De 1898 a 1903, Rafael Zaldívar, expresidente de El Salvador de 1876 1885, intentó convencer a Regalado y al presidente Porfirio Díaz de restablecer por la fuerza una unión centroamericana, como lo intento el presidente guatemalteco Justo Rufino Barriosen 1885, fracasando en el intento, cuando el mandato de Regalado terminó en 1903.​ El 20 de enero de 1902, Costa Rica, El Salvador, Honduras y Nicaragua firmaron el Tratado de Paz y Arbitraje Obligatorio que fortaleció los lazos políticos entre las naciones.​ El 2 de noviembre de 1903, Guatemala, Honduras y Nicaragua firmaron otro tratado que esbozaba un acuerdo similar, y el 21 de agosto de 1904, El Salvador, Guatemala, Honduras y Nicaragua firmaron un tercer tratado que esbo

  • ​Declaró: Compatriotas: El general J. Santos
  • .